"Θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά για την υποδοχή και θέλω να εξηγηθώ εξ αρχής για ποιο λόγο βρίσκομαι εδώ. Βρίσκομαι εδώ γιατί πιστεύω ότι ο θεσμός της Δημοτικής Αστυνομίας είναι ένας θεσμός σύγχρονος και απαραίτητος για κάθε μεγάλη πόλη, για κάθε σύγχρονη πόλη. Ένας θεσμός τον οποίο τον βλέπουμε σε κάθε μεγάλη και μικρότερη ευρωπαϊκή πόλη. Και ένας θεσμός που αδίκως καταργήθηκε μέσα σε μια νύχτα το 2013, όταν με απόφαση του τότε Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης, υπήρξε μέσα σε μια νύχτα η διαθεσιμότητα για 15.000 δημόσιους υπαλλήλους. Και όταν τότε 3.500 δημοτικοί αστυνομικοί βρέθηκαν εκτός της εργασίας τους. Η Δημοτική Αστυνομία διαλύθηκε ως θεσμός με πολύ μεγάλες επιπτώσεις, κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα. Και βεβαίως και στην Αθήνα. Και οι περισσότεροι μετακινηθήκατε σε άλλες υπηρεσίες του δημοσίου. Πολλοί στην αστυνομία, όπου εκεί μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχει μία λογική καθώς υπάρχει μία συσχέτιση των καθηκόντων και των υπηρεσιών. Πολλοί άλλοι όμως σε σωφρονιστικά καταστήματα, χωρίς να έχουν καμία εκπαίδευση και κατάρτιση για τις ανάγκες αυτής της θέσης. Και κάποιοι από αυτούς τους 3.500 σε όλη την Ελλάδα πάνω από 250,αν δεν κάνω λάθος στην Αθήνα, χωρίς να έχουν μετακινηθεί, βρέθηκαν σε πορεία προς την απόλυση.
Εκείνες τις δύσκολες ημέρες θυμάμαι τους αγώνες που κάνατε. Όχι μόνο εσείς αλλά και οι 15.000 εργαζόμενοι από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, από υπηρεσίες στήριξης του πολίτη, μαζί με τους δημοτικούς αστυνόμους. Μέσα σε αυτές τις 15.000 που βρέθηκαν σε διαθεσιμότητα, ήταν και οι σχολικοί φύλακες και οι εκπαιδευτικοί.
Θυμάμαι τις σκηνές που είχατε στήσει στην πλατεία Κλαυθμώνος και τις κλειστές πόρτες που βρίσκατε όταν ζητούσατε να επικοινωνήσετε τότε με την ηγεσία του υπουργείου. Τις κλειστές πόρτες που συναντήσατε και στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και στο υπουργείο Εσωτερικών. Θέλω επίσης να πω ότι τις συνέπειες αυτής της απόφασης για τη διάλυση της Δημοτικής Αστυνομίας, τις ζήσαμε από το 2013 ως το 2015 όλοι οι πολίτες στις μεγάλες πόλεις και κυρίως εμείς οι Αθηναίοι.
Η χειροτέρευση της δημόσιας ζωής της καθημερινότητας των πολιτών ήταν το βασικό χαρακτηριστικό. Διότι, η Δημοτική Αστυνομία έχει ένα κρίσιμο ρόλο. Ένα κρίσιμο ρόλο για τη λειτουργία των σύγχρονων πόλεων, για τη λειτουργία της αγοράς, για την πάταξη της παραβατικότητας. Έχει έναν κρίσιμο ρόλο ώστε να τηρείται η νομιμότητα. Είτε αυτό έχει να κάνει με την παράνομη στάθμευση, είτε αυτό έχει να κάνει με την κατάληψη δημόσιων χώρων, είτε αυτό έχει να κάνει με την κατάληψη σε πλατείες και πεζοδρόμια από τραπεζοκαθίσματα παρανόμως, είτε αυτό έχει να κάνει με τη δυνατότητα των συμπολιτών μας με αναπηρία να κινηθούν - με τις ράμπες - με τη δυνατότητα να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους. Είτε αυτό έχει να κάνει με το παραεμπόριο, διότι ας μην το ξεχνάμε- και σε αυτό είναι σημαντική η συμβολή της Δημοτικής Αστυνομίας. Εκεί πρέπει να δούμε και κάποιες σημαντικές αλλαγές ώστε να έχει τη δυνατότητα, αν όχι την αποκλειστική αρμοδιότητα, να μπορεί να ενεργεί χωρίς την παρουσία αστυνομικού. Να έχει αυτή την αρμοδιότητα ο δημοτικός αστυνόμος. Είναι κρίσιμο και χρήσιμο για τις πόλεις μας. Άρα κρίσιμα ζητήματα είναι η καθημερινότητα, η ποιότητα ζωής και η ασφάλεια των πολιτών. Όλα τα χρόνια που απείχατε από τη δράση, αυτά συρρικνώθηκαν ως έννοιες, ενισχύθηκαν όμως αμέσως μετά.
Θέλω λοιπόν να επισημάνω το εξής. Η δική μας η δέσμευση, εμείς που επαναφέραμε τον θεσμό με νόμο το 2015 είναι ότι όχι μόνο πρέπει να συνεχίσει αυτός ο θεσμός να υπάρχει αλλά ότι πρέπει και να ενισχυθεί.
Διότι, πράγματι δια νόμου επέστρεψαν όλοι πίσω από την αστυνομία, υπάρχουν όμως ακόμη συνάδελφοί σας που βρίσκονται σε άλλες υπηρεσίες του δημοσίου χωρίς τη θέλησή τους, μέσα από τη διαδικασία της κινητικότητας και μέσα από την προκήρυξη 6Κ. Δηλαδή τη δυνατότητα να γίνουν προσλήψεις στα σωφρονιστικά καταστήματα υπαλλήλων οι οποίοι θα έχουν εξειδικευμένες ικανότητες. Δηλαδή μέσα από την τροπολογία που καταθέσαμε τις τελευταίες ημέρες λειτουργίας της Βουλής, την προηγούμενη εβδομάδα. Κάποιοι μας κατήγγειλαν για αυτό. Δεν ήταν όμως στον σχεδιασμό μας να προχωρήσουμε σε εκλογές στη μέση του καλοκαιριού, ήταν η δημοκρατική μας ευαισθησία.
Ο σχεδιασμός μας ήταν στο τέλος της θητεία. Ήταν μια έτοιμηπαρέμβαση, για να γίνει τις επόμενες μέρες. Και ήταν δίκαιο και έπρεπε να γίνει πράξη, και γι’ αυτό και κατατέθηκε, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα να επιστρέψουν στους δήμους, οι μεταταχθέντες δημοτικοί αστυνόμοι.
Άρα, λοιπόν, νομίζω ότι το γνωρίζετε αυτό, ότι το ψηφίσαμε την προηγούμενη βδομάδα. Άρα, λοιπόν, είμαι εδώ για να σας πω, ότι όχι μόνο είναι αναγκαίος και χρήσιμος ο θεσμός, αλλά πρέπει να ενισχυθεί. Κυρίως, όμως, είμαι εδώ για να σας πω ένα «ευχαριστώ» για τη δουλειά που κάνετε καθημερινά μέσα σε αντίξοες συνθήκες και εσείς και όλοι οι συνάδελφοι σας, προκειμένου να γίνει καλύτερη η ποιότητα της ζωής μας.
Και να σας πως, επίσης, ότι δεν είναι εύκολη η δική σας η δουλειά. Διότι δεν είναι εύκολο να θέλει κανείς να επιβάλει τον νόμο και επιβάλλοντας τον νόμο να επιβάλει και την δικαιοσύνη. Να χτυπήσει τη μικροπαραβατικότητα.
Συζητάγαμε, πριν από λίγο, με τους συναδέλφους σας του διοικητικού συμβουλίου, του Συλλόγου σας. Μου έλεγαν σε ό, τι αφορά, για παράδειγμα, την αρμοδιότητα ελέγχου στα υγειονομικά καταστήματα ή στα καταστήματα που έχουν μουσική, μέχρι μια ώρα. Γίνεται η «γνωστή συζήτηση», ότι εάν κάποιος ελεγχθεί και παρανομεί, πηγαίνει με τη διαδικασία του αυτοφώρου. Ο κίνδυνος, λοιπόν, που διατρέχετε, είναι ότι έχετε τις ίδιες πιθανότητες να πάτε κι εσείς αυτόφωρο μαζί με εκείνον που παρανομεί.
Αυτό, είναι μια παθογένεια, που εγώ όταν το άκουσα - και ειλικρινά δεν το ήξερα και έβαλα τα γέλια- είναι μια παθογένεια που χαρακτηρίζει την κουλτούρα και της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και του πολιτικού συστήματος και της εκτελεστικής εξουσίας. Η κουλτούρα αυτή είναι κουλτούρα ανοχής στην ασυδοσία και την παραβατικότητα.
Πιστεύω, πως όλα αυτά απεικονίζουν μια παλιά Ελλάδα που πρέπει να την αφήσουμε πίσω μας. Πρέπει να τη διορθώσουμε. Δεν μπορεί να θέλουμε να είμαστε μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή χώρα. Αν μας πειράζει ένας νόμος, να τον αλλάξουμε αυτό τον νόμο συλλογικά, να τον κάνουμε πιο δίκαιο. Αλλά δεν μπορεί να κλείνουμε τα μάτια και να λέμε, ότι ο επιχειρηματίας που τηρεί το νόμο είναι το «κορόιδο» και υπάρχουν κάποιοι πιο «έξυπνοι», οι οποίοι δεν θα τον τηρούν και θα τους χτυπάμε την πλάτη εμείς, οι πολιτικοί.
Για παράδειγμα, είδα προχθές στη τηλεόραση, κατά την άποψη μου, μια συγκλονιστική στιχομυθία ανάμεσα στον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και σε ένα επιχειρηματία. Ο οποίος παραπονούταν, διότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια υπάρχουν φορολογικοί έλεγχοι, και συγκεκριμένα στο νησί του έγιναν οχτώ φορολογικοί έλεγχοι. Και όταν ρώτησε τον Αρχηγό της Αντιπολίτευσης εάν θα κάνετε κι εσείς το ίδιο, του απάντησε όχι, εμείς δεν θα σας στέλνουμε ελέγχους, είπε, διότι πιστεύει, ότι το κράτος δεν πρέπει να στέλνει φορολογικούς ελέγχους στους επαγγελματίες που έχουν αυξημένες οικονομικές δυσκολίες.
Πιστέψτε με, αυτά τα είκοσι δευτερόλεπτα της στιχομυθίας μεταξύ τους, είναι η συμπύκνωση των αιτιών της κρίσης. Είναι η συμπύκνωση της πολιτικής, κοινωνικής, ηθικής και οικονομικής χρεοκοπίας της χώρας μας. Ο επιχειρηματίας ο οποίος λέει είναι δικαίωμα μου η φοροδιαφυγή και ο πολιτικός που του χτυπά την πλάτη και του λέει «ναι».
Βεβαίως, υπάρχει εάν θέλετε και ένα βαθύτερο νόημα σε όλα αυτά. Είναι δύο διαφορετικές αντιλήψεις, είναι διαφορετικά σχέδια. Δύο διαφορετικά οράματα για το ποια Ελλάδα επιθυμούμε. Ας δούμε όμως κατάματα τις αιτίες της κρίσης.
Το ένα μοντέλο είναι αυτό που λέει, ναι περάσαμε δύσκολα, πράγματι, βγήκαμε, όμως από τα μνημόνια. Βγήκαμε όλοι μαζί ζωντανοί. Κάποιοι επιβαρύνθηκαν περισσότερο.
Κάποιοι επιβαρύνθηκαν περισσότερο και πρέπει τώρα να ελαφρυνθούν στοχευμένα. Σίγουρα, όμως, με ασφάλεια, με σιγουριά, με βάση τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας. Και η άλλη άποψη είναι η άποψη που λέει ότι αυτό το οποίο χρειάζεται για την επόμενη ημέρα είναι να ξαναγυρίσουμε στη λογική της ασυδοσίας. Οι πολύ πλούσιοι νομίμως να μην πληρώνουν φόρους και να τους μειωθούν και αυτοί που έχουν. Νομίμως, διότι όπως γνωρίζετε καλά, έχουν τις offshore και φοροδιαφεύγουν ούτως ή άλλως. Οι λιγότερο πλούσιοι να τους κλείνουμε το μάτι στην παραβατικότητα. Αποτέλεσμα - το έχουμε ζήσει, να το ξαναζήσουμε, δεν πρέπει εγώ λέω - μείωση εσόδων, δημοσιονομικός εκτροχιασμός. Και πώς θα αντιμετωπιστεί η μείωση εσόδων; Με αντίστοιχη μείωση δαπανών. Και τι σημαίνει μείωση δαπανών; Ποιες είναι οι δαπάνες; Δαπάνες είναι οι μισθοί, δαπάνες είναι οι συντάξεις, δαπάνες είναι αυτά τα οποία δίνουμε για να στηρίξουμε δημόσια παιδεία και δημόσια υγεία, σχολεία και νοσοκομεία. Δαπάνες είναι τα επιδόματα. Ποια είναι τα επιδόματα; Τα γνωρίζετε όλοι ποια είναι τα επιδόματα. Ανεργίας, κοινωνικό επίδομα αλληλεγγύης για τους πολύ φτωχούς, αναπηρικά επιδόματα, οικογενειακά επιδόματα, επίδομα στέγασης για αυτούς που δεν έχουν οικονομικές δυνατότητες. Ποια από όλα αυτά θα κοπούν;
Και έρχομαι σε αυτό που σας αφορά, γιατί είναι κρίσιμο. Κάποιοι λένε δεν θα κάνουμε απολύσεις. Είναι οι ίδιοι που κάνανε και τις υπερασπιζόντουσαν το 2013. Οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι. Αλλά, τι λένε ταυτόχρονα; Δεν θα κάνουμε απολύσεις, αλλά θα επιστρέψουμε στην αναλογία 1 προς 5. Δηλαδή, για καθεμία καινούργια πρόσληψη στον δημόσιο τομέα 5 αποχωρήσεις. Εμείς καταφέραμε, μέσα από μάχη και διαπραγμάτευση, να επιστρέψουμε στο 1 προς 1. Καθένας που αποχωρεί ένας καινούργιος, με δυνάμεις, με όρεξη και με αξιοκρατικές διαδικασίες, να προσλαμβάνεται για να στελεχώνει δημόσιες υπηρεσίες που έχει ανάγκη ο πολίτης. Το 1 προς 1 μας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε κάθε χρόνο 9.000 εισροές νέων ανθρώπων, νέων εργαζόμενων σε κρίσιμες δημόσιες υπηρεσίες. Το 1 προς 5 σημαίνει 1.800 μόνο. Και εάν είναι να είναι μόνο 1.800 σημαίνει ότι κάθε χρόνο θα έχουμε 7.200 λιγότερες θέσεις. Και αν λάβουμε υπόψη ότι το 2019 έχουν δεσμευτεί οι πολιτικοί μας αντίπαλοι για 1.500 προσλήψεις, στην Αστυνομία μόνο σημαίνει ότι θα έχουμε μονάχα 300 προσλήψεις το 2019, νέων. Άρα, σημαίνει ότι θα κενωθούν θέσεις στα νοσοκομεία, στα σχολεία, ότι δεν θα γίνουν τα επόμενα χρόνια οι σχεδιασμένες 2.500 κάθε χρόνο προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών, ότι δεν θα γίνουν οι προσλήψεις στα σχολεία των 10.000 εκπαιδευτικών. Και, βεβαίως, ότι η δική σας υπηρεσία θα γεράσει σιγά-σιγά και θα συρρικνωθεί.
Το πιο κρίσιμο, όμως, είναι ότι αν αφήσουμε αυτήν τη λογική της ασυδοσίας στο όνομα γενικόλογα της μείωσης της φορολογίας – διότι, εγώ πιστεύω ότι πρέπει να έχουμε στοχευμένες μειώσεις στη φορολογία, αλλά να μιλήσουμε για το ποιες είναι αυτές – τότε για να βρεθεί και μην εκτροχιαστεί η χώρα θα πρέπει κάποιοι να δουν από πού θα κόψουν δαπάνες. Και δεν θέλω να το πω κινδυνολογώντας, αλλά επειδή το έχουν οι ίδιοι ξανακάνει, αυτοί ήταν που σας διαλύσανε, μην έχετε καμία αυταπάτη ότι δεν θα ξανακοιτάξουν αυτά τα οποία θεωρούν περιττά. Διότι, τη Δημοτική Αστυνομία τη θεωρούν περιττή.
Εμείς, λοιπόν, δεν σας θεωρούμε περιττούς. Όπως δεν θεωρούμε περιττούς τους γιατρούς, τους νοσηλευτές, τους καθηγητές, τους δασκάλους ειδικής αγωγής, όσους δουλεύουν στο πρόγραμμα βοήθειας στο σπίτι, όσους στελεχώνουν κρίσιμους τομείς της κοινωνίας μας.
Εμείς θεωρούμε ότι αυτήν τη στιγμή - και δεν με νοιάζει εάν εδώ εσείς είστε δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, ό,τι και να είστε - πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι υπάρχουν δύο σχέδια. Ο καθένας ας διαλέξει ποιο σχέδιο θέλει. Αλλά εδώ η απόφαση είναι απόφαση για τη ζωή μας και όχι απόφαση για το ποιος θα κυβερνά, αλλά για το πώς θα κυβερνά. Ο καθένας έχει την ιστορία του, την περπατησιά του και την παρακαταθήκη του. Εσείς, όμως, είστε αυτοί που πρέπει να πάρετε τις κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον της χώρας.
Είμαι, λοιπόν, εδώ για να αναδείξω ότι αυτός ο θεσμός πρέπει να διατηρηθεί. Είμαι εδώ για να αναδείξω ότι υπάρχει δρόμος και σχέδιο, ώστε όλοι μαζί να βγούμε από την κρίση και όχι κάποιοι λίγοι που θα παρανομούν, θα έχουν offshore επιχειρήσεις για να φοροδιαφεύγουν νόμιμα ή θα φοροδιαφεύγουν παρανόμως όταν κάποιοι θα τους χτυπάνε την πλάτη. Όλοι μαζί να βγούμε από την κρίση. Διότι, αν αφήνουμε αυτήν την επιχειρηματικότητα να ανθεί, τότε η υγιής επιχειρηματικότητα, οι επιχειρηματίες που πληρώνουν τους φόρους τους, οι εργαζόμενοι που δεν έχουν δικαίωμα να μην πληρώσουν τους φόρους τους, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, όλοι οι άλλοι, θα είναι κορόιδα.
Όλοι μαζί, λοιπόν, πρέπει να κάνουμε τα βήματα για την έξοδο από την κρίση. Όχι κάποιοι να είναι οι έξυπνοι και η μεγάλη πλειοψηφία τα κορόιδα. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να σας δώσω. Και είμαι εδώ για να δεσμευτώ ότι με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, και θα παραμείνει η Δημοτική Αστυνομία ως θεσμός, και θα ενισχυθεί με την επιστροφή όλων των συναδέλφων σας που τα προηγούμενα χρόνια μετακινήθηκαν. Και ελπίζω, και προκαλώ, το ίδιο να δεσμευτούν και οι πολιτικοί μας αντίπαλοι.
Σας ευχαριστώ θερμά. "
