Τρία μεγάλα θέματα κρίνουν και το περιεχόμενο ενός ενδεχόμενου ανασχηματισμού στην κυβέρνηση Τσίπρα.
Το κλείσιμο της αξιολόγησης, οι διαπραγματεύσεις για το όνομα της ΠΓΔΜ και η έξοδος της Ελλάδας από τα μνημόνια τον Αύγουστο. Παρά το ότι είναι γνωστό πως το φθινόπωρο ο ανασχηματισμός δηλώθηκε ότι μετατίθεται για μετά το κλείσιμο της τρίτης αξιολόγησης – και επομένως παραμένει μία εκκρεμότητα – τώρα που ακόμη και η αντιπολίτευση αντιλαμβάνεται ότι η αξιολόγηση κλείνει εντός του Ιανουαρίου, φαίνεται ότι δεν θα είναι κάτι σημαντικό.
Το πολιτικό διακύβευμα για την κυβέρνηση, όπως λένε συνομιλητές του πρωθυπουργού, είναι η «καθαρή έξοδος από τα μνημόνια» και αυτή προσδιορίζει και τις αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα, καθώς αποτελεί το κριτήριο για πολλούς υπουργούς.
Ο πρωθυπουργός θέλει επιτάχυνση της πορείας για το τέλος των μνημονίων και αυτή την προετοιμασία ζητά από τους υπουργούς του. «Τα μέλη της κυβέρνησης θα ελέγχονται για την εφαρμογή των όρων που θα απελευθερώσουν τη χώρα από τα μνημονιακά δεσμά», είπε χαρακτηριστικά στέλεχος του Μαξίμου.
Αυτό όσον αφορά τον ανασχηματισμό σημαίνει ότι σε κάθε περίπτωση θα είναι μικρός και δεν είναι και δεδομένο ότι θα πραγματοποιηθεί. Άλλωστε ο ανασχηματισμός δεν θα αφορά μόνο την αξιολόγηση των υπουργών αλλά και ποιοτικά χαρακτηριστικά της νέας κυβέρνησης. Για παράδειγμα η υπουργοποίηση στελεχών από το χώρο της κεντροαριστεράς που θα διευρύνουν την διείσδυση του ΣΥΡΙΖΑ στο χώρο αυτό ή η συμμετοχή γυναικών και νέων προσώπων (και η αναβάθμιση υφιστάμενων νέων υπουργών).
Είναι σαφές ότι με δεδομένη την πορεία των διαπραγματεύσεων στα οικονομικά θέματα το οικονομικό επιτελείο δεν αλλάζει – πολύ περισσότερο που εκτός από επιτυχή διαπραγμάτευση «έχει στρώσει» και τα μακροοικονομικά δεδομένα.
Στην ίδια κατηγορία των «δεν μετακινούνται τώρα» με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο βρίσκεται και ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς που έχει ανοικτό το μέτωπο των διαπραγματεύσεων με την ΠΓΔΜ τους επόμενους μήνες. Δύσκολα μετακινείται και ο Πάνος Καμμένος από το ΥΕΘΑ, καθώς προϋποθέτει αλλαγή πολιτικής συμφωνίας. Όμως για το ενδεχόμενο αυτό έχει συζητηθεί η προοπτική ενός πολύ αναβαθμισμένου υπουργείου Προστασίας του Πολίτη (που θα ελέγχει πολλές υπηρεσίες κ.α.).
Κάτι παρόμοιο ισχύει και για τον υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής Νίκο Παππά, καθώς διαχειρίζεται το ζήτημα της τηλεοπτικής νομιμότητας που θα πρέπει να λήξει την άνοιξη.
Θετική είναι η εικόνα για το δίδυμο του υπουργείου Υγείας (Ανδρέας Ξανθός, Παύλος Πολάκης), την υπουργό Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου, αλλά και για τον υπουργό Οικονομίας Δήμο Παπαδημητρίου (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει δεχθεί κριτική και ότι έχει καπαρώσει τη θέση του).
Αντίθετα θεωρείται δεδομένο ότι ο Γιάννης Μουζάλας θα βρεθεί εκτός υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής – το τελευταίο που του χρεώνεται είναι ότι υποβάθμισε την σημασία της απόφασης της δευτεροβάθμιας επιτροπής ασύλου για τον Τούρκο αξιωματικό και ξέχασε να ενημερώσει την κυβέρνηση.
Η αλλαγή Μουζάλα (ο οποίος έλυσε πολλά προβλήματα όταν πήγε στο υπουργείο, αλλά πλέον αντιμετωπίζει και πρόβλημα υγείας) προκαλεί καραμπόλες, καθώς θα πρέπει να πάει ένα ισχυρό πολιτικό στέλεχος. Αν π.χ. μετακινηθεί ο Δημήτρης Βίτσας (που έχει διαχειριστεί το προσφυγικό εκ μέρους του ΥΕΘΑ) ποιος από τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι δίπλα στον Πάνο Καμμένο; Σε αυτή την περίπτωση το υπερυπουργείο Προστασίας του Πολίτη μοιάζει μία λύση.
Εκκρεμότητα (από την περίοδο του «Αγία Ζώνη ΙΙ», την μόλυνση του Σαρωνικού αλλά και την επιτυχή επιχείρηση απορρύπανσής του) υπάρχει και με τον Παναγιώτη Κουρουμπλή στο υπουργείο Ναυτιλίας, ένα χώρο όπου έχει αποκτήσει ισχυρά ερείσματα. Πεσμένες είναι οι μετοχές της υπουργού Πολιτισμού Λυδίας Κονιόρδου, η οποία καίτοι ηθοποιός (που «σημαίνει φως») δεν έχει δώσει «φως» στον πολιτισμό.
